مرتضی پایه شناس معتقد است که ساخت فیلم مستند سیاسی در ایران، به دلیل موضوعاتی که عموماً بحث برانگیز است، دشوار است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرتضی پایهشناس که با دو مستند «جای خالی یک نفر» در بخش انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و «فیلم ناتمامی برای دخترم سمیه» در بخش سیاسی- اقتصادی هفتمین دوره جشنواره بین المللی «سینما حقیقت» شرکت کرده است، درباره موضوع تقریباً واحد این دو مستند خود میگوید: «جای خالی یک نفر» درباره شخصی به نام بشیری است که سال 1365 در کشور آلمان، در کمپ مهاجرین با سازمان مجاهدین خلق آشنا و به همراه همسر و فرزندش به این سازمان میپیوندد.
بشیری سال 1368 از سازمان جدا می شود، اما همسرش در سازمان میماند. در حال حاضر 25 سال است که وی از نروژ به عراق سفر میکند تا بتواند همسرش را نجات دهد.
موضوع مستند «فیلم ناتمامی برای دخترم سمیه» هم تقریبا نزدیک به فیلم «جای خالی یک نفر» و همراه با پیچیدگی های خاص خودش است. در واقع محمدی که جزء هواداران سازمان مجاهدین خلق بوده، در سال 1376 به کانادا مهاجرت میکند و همواره به حمایت خود از این سازمان ادامه میدهد. دختر وی برای دیداری یک ماهه به کشور عراق و اردوگاه اشرف سفر میکند. اکنون 16 سال است که مصطفی محمدی به دنبال نجات دختر خود است.
پایه شناس درباره مستندسازی سیاسی هم میگوید: فیلمسازی در مجموع پروسه ای سخت است، زمانی که سوژه ای سیاسی ذهن فیلمساز را درگیر میکند، این دشواری چندین برابر میشود؛ زیرا فیلمساز با موضوعی مواجه است که مدعیانی دارد. به نظر میرسد برای فیلمسازان ایرانی ساخت فیلم با موضوع سیاسی سخت باشد، زیرا اغلب موضوعاتی که فیلمسازان بدان علاقهمند هستند بحث برانگیز است.
وی در پایان، درباره جشنواره سینماحقیقت می گوید: یکی از موارد مهم، داوری این جشنواره است که بنظر چینش قابل قبولی میرسد. هم مستندسازهای برجسته ای حضور دارند، هم از مدیران فرهنگی و افراد صاحبنظر استفاده شده است؛ اما به دلیل اینکه جشنواره سینماحقیقت، جشنواره فیلم های مستند است بهتر بود که وزن مستندسازهای این ترکیب بیشتر میشد و چهره های بیشتری در این ترکیب دیده میشدند.