همبازی شدن لیلا حاتمی و همسرش در فیلمی جدید/ عکسرییس سازمان سینمایی، از انتشار دفترچه سیاستگذاری سینما برای سال 1393 خبر داد و گفت: برای جذب مردم به سینما باید در بخش اکران و سالن های سینمایی، از سیستم های سنتی عبور کنیم.
چهارم شهریور ماه بود که حکم انتصاب «حجت الله ایوبی» به عنوان رییس سازمان سینمایی در دولت «تدبیر وامید»، به چشم انتظاری سینماگران پایان داد.
سینماگرانی که در نتیجه ریل گذاری مدیرانی که «سحر» را با «معجزه» اشتباه گرفته بودند، دچار «انشقاق» و «جدایی» شده و «امید» به «تغییر» داشتند.
اما اندکی بعد تغییر صورت گرفت، با تدبیر ایوبی در بازگشایی خانه سینما، «سحر» سوزنبانان باطل شد، و سینما پس از دوره ای «پریشانی»، به سامان رسید.
هرچه رویکرد خردمندانه ایوبی در قبال سینما با استقبال سینماگران روبه رو شد و عافیت را به سینما باز گرداند، اما این «طی طریق» برای وی مسیری بی خطر نبوده است.
اکنون نزدیک به 100 روز از حضور وی در سازمان سینمایی می گذرد. هرچند قضاوت نهایی در مورد فعالیت ها و اقدامات او زود است، اما شنیدن وضعیت کنونی سینما و چشم اندازهای آتی این هنر - صنعت از منظر رییس سازمان سینمایی دولت «تدبیر و امید» خالی از لطف نیست.
حجت الله ایوبی رییس سازمان سینمایی در نشستی که به میزبانی ایرنا برگزار شد، خود را فردی نقدپذیر توصیف کرد و گفت همچون عنوان فامیلی خود در برابر ناملایمات «صبری ایوبی» پیشه کرده است.
گرچه این نشست کوتاه بود، اما فرصت مغتنمی برای گفت وگو با مدیری شد که بازگشایی دیگر قفل های بسته سینما را در برنامه خود دارد.
آنچه در پی می آید، مشروح اظهارات رییس سازمان سینمایی در این نشست است:
** صندلی مدیریت فرهنگی در کشور داغ است
** علاقه مندم راجع به فردا صحبت کنم تا دیروز؛ کار فرهنگی در کشور ما آسان نیست، زیرا صندلی مدیریت فرهنگی داغ است.
امروز حساسیت های بسیاری در حوزه فرهنگ وجود دارد که بخشی از آن به حق است و بخشی از آن نیز به ناحق ایجاد شده است.
در میان بخش های مختلف فرهنگی، وضعیت سازمان سینمایی ویژه است و صندلی این بخش پرحاشیه تر و کار آن دشوار و پراهمیت است.
** به سکانداری سینمای ایران افتخار می کنم
سکانداری سینمای یک ملت که جهان شرق به آن می بالد و نماینده یک پیام و حرف در دنیا است کاری پرافتخار است، و افتخار می کنم که سکاندار چنین کشتی پرآوازه ای هستم. سختی های این وظیفه را به جان خریده ام و وارد عرصه شده ام.
شاید بهتر باشد بجای اینکه درخصوص آنچه که تحویل گرفته شد صحبت کنم، به فضای کلی سینما بپردازیم.
** فضای حاکم بر سینما مطلوب نبود
فضای حاکم بر عرصه فرهنگ وهنر و بویژه سینما مطلوب نبود و سینمای کشور دوران سخت و پرحاشیه و دشواری را پشت سر گذاشته است. جامعه سینمایی کشور همچنان خود را محق می داند و سینماگران همچنان این احساس را دارند که باید برای این هنر اقدامی صورت گیرد.
پس از انتخابات 24 خرداد ماه فضای کشور در تمامی عرصه ها امیدوار کننده شد، و به این خاطر وارد عرصه شدیم و اگر به عنوان خادمان ملت بتوانیم این «موج امید» را حفظ کنیم، خرسند خواهیم شد.
** دفترچه های سیاستگذاری سینما در سال 93 منتشر می شود
اکنون تیم هایی در حال فعالیت هستند و بزودی برنامه های خود را در عرصه سینما برای سال 1393 و نیز رویکرد ها و چشم اندازه ها و نقطه مطلوب خود را در عرصه هنر هفتم در قالب انتشار دفترچه سیاستگذاری اعلام می کنیم.
برای اینکه به یک برنامه مدون و قابل قبول برسیم، کارگروه های مختلفی تشکیل داده ایم و با بخش های مختلف سینمایی کشور به بحث و گفت وگو نشستیم و نتایج این کارگاه های فکری بزودی اعلام خواهد شد.
معتقدم چند اقدام اساسی در عرصه سینما باید انجام شود؛ نخست آنکه نگاه ما به سینما باید «صنعت سینما» و در عین حال «رسانه» باشد.
اگر اعتقاد داشته باشیم، سینما هنر و در عین حال صنعت است، مواجه ما با این هنر متفاوت خواهد شد؛ با چنین نگاهی دولت به عنوان یک عنصر اصلی در سیاستگذاری در سینما باید نقش خود را باز تعریف کند.
** کمک دولت به سینما معقول و منطقی خواهد بود
باید تعریف کنیم که آیا سازمان سینمایی قرار است جای بخش خصوصی را بگیرد و یا می خواهد به بخش خصوصی کمک کند؟ آیا دولت قرار است به کلی کنار باشد و به سینما کاری نداشته باشد و یا صندوقی است که می خواهد فیلم های مورد علاقه خود را بسازد؟ تمامی این موارد، رابطه دولت هنر و سینما را تعریف می کند.
دولت باید در ارتباط با سینما باشد و به عبارتی دیگر باید سیاستگذاری سینمایی داشته باشیم، اما دولت به عنوان یک عامل اثر گذار باید به سینمای کشور کمک کند. کمک دولت به سینما باید معقول و منطقی باشد و نیابد خود را رقیب بخش خصوصی تلقی کند.
** دولت برای فعال سازی بخش خصوصی وارد عمل شود
دولت برای فعال سازی بخش خصوصی باید وارد عرصه شود و موسسات وابسته به سازمان سینمایی از جمله بنیاد سینمایی فارابی باید در این راستا فعالیت کنند.
در عین حال باید بپذیریم که اگر نگاه ما به سینما فقط به «صنعت و تجارت» معطوف باشد، فیلم های فرهنگی و تجاری دیگر، ساخته نمی شود و تمامی نگاه ها به گیشه متمرکز می شود؛ از این رو دولت باید به ساخت فیلم های فرهنگی و هنری و یا ارزشی کمک کند و این امر در همه جای دنیا مرسوم است.
درست همین نقطه مورد مناقشه قرار می گیرد که اگر دولت می خواهد کمک کند، این کمک ها چگونه باید باشد؟
شرط اول در کمک های دولتی، شفاف سازی است. بطور رسمی اعلام می کنیم چه مبلغی را امید داریم که به عنوان بودجه جذب کنیم و چه بخشی از این بودجه در حمایت از ساخت فیلم ها هزینه می شود. اعلام می کنیم چه فیلم هایی با چه ویژگی هایی از حمایت ما برخوردار خواهند بود و نیز سقف حمایت های خود را در بخش های مختلف و ملاک های حمایتی خود را اعلام خواهیم کرد.
حتی مبلغ احتمالی و حدودی حمایت های خود را نیز اعلام می کنیم، اما معقول نمی دانیم که حمایت ها فقط در تولید خلاصه شود و بخشی از حمایت در اکران و پخش فیلم متمرکز خواهد شد و باید رابطه ای میان تولید و اکران برقرار شود.
** باید فیلمی تولید شود که مردم آن را ببینند
نمی توانیم فیلمی تولید کنیم که کسی آن را نبیند. کارگردان، بازیگر و تهیه کننده، هزینه های مورد نظر خود را دریافت کرده اند و انگیزه ای برای اکران و پخش یک اثر سینمایی ندارند.
باید فیلمی تولید کنیم که مردم آن را تماشا کنند، و اگر فیلمی بسازیم که مردم آن نبینند، هنر نکرده ایم.
** اهل شفاف سازی هستیم
نشان دادیم که اهل شفاف سازی هستیم و به عنوان نمونه اسامی اعضای شورای پروانه ساخت و نمایش را اعلام کردیم و کارشناسان بر این موضوع تاکید دارند که این دو گروه جز شوراهای درجه یک دوران گذشته است و جلسات این دو شورا بسیار دقیق و قابل توجه است.
مساله دوم آنکه، باید از این سیستم سنتی در بخش اکران و سالن های سینمایی عبور کنیم؛ فیلم را مردم باید در سینما ببیند، چرا مردم فیلم کم می بینند؟ یک دلیل این است که در سال های اخیر فیلم خوب کم تولید شده و متاسفانه تعداد فیلم های مطلوب اندک است، از این رو باید مردم را با سینما آشتی دهیم.
** از سیستم سنتی حاکم بر سینما باید عبور کرد
راهکار دیگر، تصحیح زیرساخت ها است. بسیاری از صندلی سالن های سینمای کشور که قدمتی 40 تا 50 ساله دارد، همچنان تغییر نکرده اند و در این شرایط مردم به سینما نمی روند.
با وجود تمامی مشکلات مالی موجود نمی توانیم صبر کنیم تا چند سال دیگر از این سیستم سنتی حاکم بر سینما عبور کنیم، بنابراین از هفته گذشته موضوع دیجیتالی کردن سالن های سینمایی را آغاز کردیم و پیشتر نیز جلسات مطالعاتی این اتفاق را برگزار کرده ایم.
امیدواریم در زمان مناسب و نچندان طولانی سینمای ایران به سمت نظام یکپارچه دیجیتالی حرکت کند.
خیلی از مشکلات و معضلات سینما با تحقق این رویکرد رفع شده و اکران آثار سینمایی، همزمان با تهران در شهرستان ها نیز آغاز خواهد شد.
** راه اندازی نهضت سینماسازی
یکی از وظایف دولت، ترمیم زیرساخت های سینمایی است و در این باره با شهرداری صحبت های خوبی انجام دادیم. تلاش می کنیم سینماداری در کشور سودمند و اقتصادی باشد تا بخش خصوصی در این عرصه ورود پیدا کند.
معتقدم همانگونه که در دوره ای نهضت مدرسه سازی در کشور داشتیم و مدارس متعددی در کشور ساخته شد، امروز نیز می توانیم نهضت سالن سازی را در کشور راه اندازی کنیم.
برای تحقق این مهم، نیازمند تغییر نگاه و رویکرد داریم؛ وقتی وارد شهرستان ها می شویم می بینیم که مدارس و پارک های خوبی ساخته شده که همه از برکات جمهوری اسلامی ایران است، اما یک سالن سینما در همین شهرستان ها وجود دارد که متعلق به 40 سال پیش است.
سینما در دستور کار جامعه ایرانی، دولت و مخاطبان نیز نبوده است و مردم هم تمایلی به ساخت سالن های سینمایی نداشته اند، اگر ما رویکرد را تغییر دهیم تا مردم احساس کنند سالن سازی به اندازه مدرسه سازی اهمیت دارد، نتایج خوبی بدست می آوریم.
خیرین برای مدرسه سازی هزینه می کنند، زیرا معتقدند مدرسه برای جامعه امری ضروری است و امروز باور کنیم که سینما برای فرهنگ و دانش آموزان این مرز و بوم از اهمیت بسزایی برخوردار است. این باور متاسفانه امروز وجود ندارد.
** در دیجیتالی کردن سینماها پیشرفت خوبی داشته ایم
درباره دیجیتالی کردن سالن های سینمایی خیلی حق انتخاب نداریم، سیستم مورد استفاده برای دیجیتالی کردن سالن های سینمایی هندی بوده است. هند یک یا دو نماینده در ایران دارد که البته سرور هندی است و بقیه بخش های آن از جاهای دیگر است.
بخش ساخت ایرانی نیز داریم که توسعه پیدا کرده و مشکلات سرورهای آن رفع شده است. به چند سالن رفتم و همه سیستم های موجود را دیدم؛ در موسسه سینماشهر نیز بررسی های لازم انجام شد و سینماگران نیز مطالبات خود را در این باره بیان کردند.
یکی از نگرانی های فیلمسازان، کهنه بودن سیستم های قدیمی است و در عین حال سینماداران نیز جرات استفاده از سیستم های جدید را ندارند و درباره نگهداری این سیستم ها و تامین ابزار آن احساس نگرانی دارند.
«تغییر» همیشه نگران کننده است؛ برای اینکه دچار حاشیه نشویم سیستم های موجود در بازار را به سینماداران تحمیل نمی کنیم؛ جلساتی برگزار شده و سینماداران نیز در سازمان سینمایی حضور یافتند و قرار است که تولیدکنندگان سرورهای خود را در جلسه با سینماداران مطرح کرده و معایب و مشکلات موجود را مطرح کنند و در نهایت این سینماداران هستند که سیستم های مورد نظرشان را انتخاب می کنند.
** در مجوز دادن ولخرجی نمی کنیم
باید تلاش کنیم کیفیت فیلم های خود را اصلاح کنیم و معتقدم شورای صدور پروانه ساخت و نمایش می توانند به این موضوع کمک کرده و به عبارتی این دوستان مشاوران تهیه کنندگان و کارگردانان هستند و این مهم مورد تایید فیلمسازان نیز هست.
باید مشخص باشد در سال نیازمند چند اثر سینمایی کودک، فیلم اولی و فیلم های دفاع مقدس و دینی و... هستیم و بر این اساس مجوزهای خود را هوشمندانه تر صادر کنیم. البته درخواست های تلمبار شده از گذشته در شورای پروانه ساخت و نمایش داریم که باید تکلیف آن را روشن کنیم.
در ارائه مجوزها تلاش می کنیم هوشمندی به خرج دهیم تا بدانیم خروجی سینمای ایران می تواند همه طبقات اجتماعی را راضی کند.
بخش سئوالات و نظرات و پیشنهادات سایت عدالت رسانه ای
